Budowla ta obecnie uważana jest za jeden z najstarszych i najlepiej zachowanych zabytków tego typu w Polsce. Pierwsza wzmianka o ratuszu pochodzi z 1409 r. Ten parterowy, podpiwniczony budynek na planie kwadratu, został pod koniec XIV w. dość znacznie przebudowany i zaadoptowany na siedzibę władz miejskich, zyskując także dołączoną do jego wschodnich ścian funkcję handlową. W 1550 r. obie części budowli połączono i powiększono o jedną kondygnację, zakończoną wysokim dwuspadowym dachem z niewielką wieżą kalenicową. Szczyty otrzymały ozdobne maswerki, zaś wnętrza – piękne sklepienia siatkowo-krzyżowe, typowe dla gotyckiego stylu. Boki budynku zdobiły ostrołuki i portal, posiadający dwustopniowe obramowanie. Pomieszczenia piwniczne znajdujące się pod zachodnią częścią są sklepione kolebkowo. W swojej siedmiowiekowej historii ratusz wielokrotnie był remontowany i przebudowywany, przez co zmieniał swoje oblicze, zyskując coraz to nowe, piękniejsze formy. Działania takie podejmowane były po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej, pod koniec XVII w., a także w XIX i XX stuleciu. Ostatni raz gruntowny remont ratusz przechodził w latach dziewięćdziesiątych XX w. Obecnie jest siedzibą Urzędu Miejskiego.