Oszalała, Wielki Mag i bajki dla dorosłych – relacja

„Oszalała” – łzy śmiechu i wzruszenia

Kolejne spektakle na Scenie pod Lwami zgromadziły miłośników teatru, którzy mieli okazję zobaczyć w miniony czwartek (24.06) na dziedzińcu Pałacyku pod Lwami wielokrotnie nagradzany ogólnopolskimi Grand Prix monodram „Oszalała” w wykonaniu Magdaleny Tkacz z Dębowskiego Teatru Kod. Ten piękny spektakl był już grany u nas rok temu podczas Festiwalu FIFArt, ale i tym razem wzruszył i rozweselił do łez kolejnych widzów, którzy wcześniej nie mieli okazji go zobaczyć.

Wielki Mag i mały ludzik

W niedzielę (27.06) także na dziedzińcu Pałacyku licznie zgromadzona publiczność – tym razem - dziecięca (wraz z rodzicami) świetnie bawiła się z Czarownicą Rupieciarą i Wielkim Magiem – postaciami ze spektaklu teatralnego „Księga wielkiego Maga” gryfińskiego Teatru Łapacze Snów. Teatr ten tworzą między innymi Violina i Janusz Janiszewscy – na co dzień pracujący jako instruktorzy teatralni. Najmłodsi widzowie chętnie włączali się w akcję spektaklu podpowiadając bajkowym postaciom, co mają zrobić i jak się zachować – bowiem emocje nie pozwoliły im obojętnie przyglądać się, temu co się działo między czarodziejem a nieposłuszną i trochę roztargnioną czarownicą. Na koniec widzowie mogli wziąć udział w małych warsztatach plastycznych „Dzieci dzieciom” prowadzonych przez ośmioletniego Jonasza Janiszewskiego, który pokazał wszystkim chętnym, jak „wyczarować” ludzika z pudełka po zapałkach.

Czy dorośli lubią bajki?

Okazuje się, że tak, o czym można było się przekonać w niedzielę na Scenie pod Lwami, na której wystąpił Teatr Krzywa Scena ze Stargardu Szczecińskiego w spektaklu „Co na górze, to na dole”. Spektakl powstał w oparciu o teksty naszego współczesnego filozofa Leszka Kołakowskiego – „13 bajek z królestwa Lajlonii dla dużych i małych”. Są to przypowieści filozoficzne zbudowane na wzór bajek dla dzieci, jednak odbiorcami są dorośli - bo raczej o sprawach dorosłych mów się w tych bajkach. Aktorzy z Teatru Krzywa Scena te dosyć trudne i refleksyjne narracje Kołakowskiego wyrazili w sposób na tyle interesujący, że widzowie przenieśli się na chwilę w inny wymiar ludzkiej egzystencji jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.